Ik heb het even druk, maar ik mail je even deze tekening. Toen ik in het Tjidengkamp werkte voor de toneelclub hadden wij een clubtekenares. We hadden daar geen communicatie mogelijkheden dus moesten we iets anders verzinnen. Zij maakte dus pamfletten om de inwoners er attent te maken wat we deden en wat het programma was: waar en wanneer. Toen ik dus van Kempei Tai thuiskwam verraste zij mij (en de anderen) met deze tekening, die mijn moeder altijd goed voor mij heeft bewaard en nu dient als bewijs dat het moeilijk te geloven verhaal waar was. Het is zeer gedetailleerd tot aan de vele wandluizen, die wij daar hadden en mijn langer wordende haar (geen kapper)en de data toe. Op de andere bijlage zie je haar naam; ze is helaas al dood evenals haar broer, die toen al in ADEK (het kamp dat ik ontvluchtte) zat.
U kunt hier de tekening downloaden.